Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ 2010 -ΕΣΠΕΡΙΝΟ - ΠΟΙΗΣΗ 1948


Α Π Ο Λ Υ Τ Η Ρ Ι Ε Σ Ε Ξ Ε Τ Α Σ Ε Ι Σ ∆ ʹ Τ Α Ξ Η Σ
Ε Σ Π Ε Ρ Ι Ν Ο Υ Γ Ε Ν Ι Κ Ο Υ Λ Υ Κ Ε Ι Ο Υ Κ Α Ι Π Α Ν Ε Λ Λ Α ∆ Ι Κ Ε Σ
Ε Ξ Ε Τ Α Σ Ε Ι Σ Ε Σ Π Ε Ρ  Ι Ν  Ο  Υ Ε Π Α Λ  (Ο Μ Α ∆ Α Σ Β ΄) 
Τ Ρ Ι Τ Η  2 5  Μ Α Ϊ Ο Υ  2 0 1 0 
Ε Ξ Ε Τ Α Ζ Ο Μ Ε Ν Ο ΜΑΘΗΜΑ Θ Ε Ω Ρ Η Τ Ι Κ Η Σ
Κ Α Τ Ε Υ Θ Υ Ν Σ Η Σ: 
Ν Ε Ο Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Λ Ο Γ Ο Τ ΕΧ Ν Ι Α
Σ Υ Ν Ο Λ Ο Σ Ε Λ Ι ∆ Ω Ν:  Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Ι Σ  ( 4 ) 
Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο
Ν ί κ ο ς γ γ ο ν ό π ο υ λ  ο ς,  Π ο ί η σ η  1 9 4 8 
τούτη ποχή
το μφυλίου σπαραγμο
δέν εναι ποχή
γιά ποίηση
κι λλα παρόμοια:
σάν πάει κάτι
νά
γραφε
εναι
ς ν
νά γράφονταν
πό τήν λλη μεριά
γγελτηρίων θανάτου
γι’ ατό καί
τά ποιήματά μου
εν’ τόσο πικραμένα
(καί πότε – λλωστε – δέν σαν;)
κι εναι
– πρό πάντων –
καί 
τόσο 
λίγα
      (ΕΛΕΥΣΙΣ, 1948)
Τ Ε Λ Ο Σ  1Η Σ Α Π Ο  4  Σ Ε Λ Ι ∆ Ε ΣΑ Ρ Χ Η  2Η Σ Σ Ε Λ Ι ∆ Α Σ
Ε Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Σ
Α1 .  Ο Ν.  Ε γ γ ο ν ό π ο υ λ ο ς α ν τ λ ε ί υ λ ι κ ό γ ι α τ η ν π ο ί η σ ή τ ο υ α π ό
π ρ ο σ ω π ι κ ά τ ο υ β ι ώ μ α τ α.   Ν α ε π α λ η θ ε ύ σ ε τ ε τ η ν
π α ρ α π ά ν ω θ έ σ η α ν α φ έ ρ ο ν τ α ς τ ρ ί α  ( 3 )   σ τ ο ι χ ε ί α α π ό τ ο
π ο ί η μ α π ο υ σ α ς δ ό θ η κ ε.   
Μ ο ν ά δ ε ς  1 5 
Β1 .   «τ ο μ φ υ λ ί ο υ σ π α ρ α γ μ ο »  
«σάν πάει κάτι
νά
γραφε
εναι
ς ν
νά γράφονταν
πό τήν λλη μεριά
γγελτηρίων θανάτου»
Να αναγνωρίσετε τα εκφραστικά μέσα στους στίχους των δύο
παραπάνω αποσπασμάτων και να αναφερθείτε στη λειτουργία
τους στο ποίημα. 
Μ ο ν ά δ ε ς  2 0 
Β2 .  α.  Ο Ν.   Ε  γ γ ο ν ό π ο υ λ ο ς θ ε ω ρ ε ί τ α ι έ ν α ς α π ό τ ο υ ς
σ η μ α ν τ ι κ ό τ ε ρ ο υ ς υ π ε ρ ρ ε α λ ι σ τ έ ς π ο ι η τ έ ς.   Ν α
ε π ι σ η μ ά ν ε τ ε τ ρ ί α  ( 3 )   σ τ ο ι χ ε ί α υ π ε ρ ρ ε α λ ι σ τ ι κ ή ς
γ ρ α φ ή ς σ τ ο π ο ί η μ α.      (μ ο ν ά δ ε ς  1 5 ) 
β.   «κι λλα παρόμοια:»
Σ τ ο σ η μ ε ί ο α υ τ ό τ ο υ π ο ι ή μ α τ ο ς ε ί ν α ι ε μ φ α ν ή ς η
α ν α φ ο ρ ά τ ο υ Ν.     Ε γ γ ο ν ό π ο υ λ ο υ σ τ ο ν σ τ ί χ ο τ ο υ Κ.Π. 
Κ α β ά φ η  « . . .κ ι λ λ α χ  η ρ ά π α ρ ό μ ο ι α»   ( π ό τ ή ν
σ χ ο λ ή ν τ ο π ε ρ ι ω ν ύ μ ο υ φ ι λ ο σ ό φ ο υ).   Ν α α ν α φ ε ρ θ ε ί τ ε
σ τ η λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α τ η ς α ν α φ ο ρ ά ς α υ τ ή ς σ τ ο π ο ί η μ α τ ο υ
Ν.  Ε  γ γ ο ν ό π ο υ λ ο υ.     (μ ο ν ά δ ε ς  5 ) 
Μ ο ν ά δ ε ς  2 0 
Τ Ε Λ Ο Σ  2Η Σ Α Π Ο  4  Σ Ε Λ Ι ∆ Ε ΣΑ Ρ Χ Η  3Η Σ Σ Ε Λ Ι ∆ Α Σ
Γ1 .   
  «  γι’ ατό καί
τά ποιήματά μου
εν’ τόσο πικραμένα
(καί πότε – λλωστε – δέν σαν;)
κι εναι
– πρό πάντων –
καί 
τόσο 
λίγα »
Ν α σ χ ο λ ι ά σ ε τ ε τ ο π ε ρ ι ε χ  ό μ ε ν ο τ ο υ π α ρ α π ά ν ω
α π ο σ π ά σ μ α τ ο ς σ ε μ ί α  ( 1 )  π α ρ ά γ ρ α φ ο. 
Μ ο ν ά δ ε ς  2 5 
∆1 .  Ο Ν ί κ ο ς Ε γ γ ο ν ό π ο υ λ ο ς,   σ τ ο π ο ί η μ ά τ ο υ  «Π ο ί η σ η  1 9 4 8 » , 
κ α ι ο Ν ι κ η φ ό ρ ο ς Β ρ ε τ τ ά κ ο ς,   σ τ ο π ο ί η μ ά τ ο υ  «Σέ
νειρευόμουνα ποίηση»  που ακολουθεί,  διατυπώνουν τη θέση
τους απέναντι στη σχέση της ποιητικής δημιουργίας με την εποχή
της. Να εντοπίσετε ομοιότητες και διαφορές στο περιεχόμενο των
δύο ποιημάτων.
Μ ο ν ά δ ε ς  2 0 
Σέ νειρευόμουνα ποίηση
Σέ νειρευόμουνα δέντρο - να πρωί
μυριάδες βίσκοι ν’ νάβουνε πάνω σου.
Σέ νειρευόμουνα μήτρα.
    λλά νά:
μέρες παράξενες, καιροί σκοτεινοί,
σέ πάλευαν λα. Κι μως, ποίηση σύ,
μετάπειστο ρεμα τ’ ορανο, πιμένεις.
να κύμα πό κόκκινα παράξενα φτα,
να κύμα πληγές, πού ξεσπώντας φωτάει
τά χαρτιά μου τή νύχτα.
Νικηφόρου Βρεττάκου, «Τό βάθος το Κόσμο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου